Cevabım tek başına hayır, destek ile birlikte evet… “Hocam bazı sorunlar yaşıyorum ve resim yapmak bana iyi geliyor, terapi oluyor…” cümlelerini öğrencilerimden çok duyuyorum. Sanat duygularımızı dışa vurmaya, söz ile ifade edemediklerimizi kalem ve fırçalar ile, hatta dans, drama, şiir, roman gibi bir çok alanda kendimizi ifade edebilmeye yarıyor. Duygularımızı rahatlıkla ifade edebiliyor, sanatın içindeyken kendimizi anlaşılabilir hissediyoruz…

Ama o anlık. Sorunlar tedavi edilmediği sürece, kendimizi iyi hissettiğimiz yöntemler sadece üstünü kapatıyor. Hatta bazen sosyalleşmemizi engelleyebiliyor, “Ben resim yaparken daha iyiyim.” “Resimlerimle vakit geçirmek dışarı çıkmaktan daha çok mutlu ediyor beni.” ya da “Eve kapanıp kitap yazıyorum, çünkü insanlar beni anlamıyor.” gibi cümleler duymaya başlıyoruz zamanla. Bunun sebebi de sorunlarımızın üstünü örterek, kendimizi ifade edebildiğimiz sanat ile baş başa kalma isteği. Özetle sanat tek başına bir terapi yöntemi değildir.

İlk olarak terapinin amacı nedir ve kimler tarafından uygulanabilir bunları bilmek gerekiyor. Terapi, insanların zihinsel süreçlerini ve duygularını anlamlandırabilmeyi sağlayan, psikolog ve danışan arasında işbirliği içersindeki tedavi sürecine denir (Amerikan Psikoloji Derneği, 2020). Sanat terapisinin amaçları, genellikle sanat terapistinin birlikte çalıştığı bireylerin özel ihtiyaçlarına göre değişir. Terapist-danışan ilişkisinin beslediği destekleyici çevrede, bireylerin kendileri için sahip olabilecekleri anlamı keşfetmek ve paylaşmak amacıyla açık bir şekilde imgeler ve nesneler yaratmaları mümkün hale gelir (Edwards,2014). Sanat terapisinde kişinin bireysel, aile, toplum ve iş yaşantısını daha verimli ve sağlıklı bir hale getirmek için sanatın yaratıcılığı kullanılır ve uygulamalı psikolojik teoriler ön plandadır.

Sonuç olarak sanat terapisi bir hobi, bir kurs değildir. Danışan ile terapist ilişkisinde, iyileşme sürecinde kullanılan bir araçtır. Sınırlandırıcı ve kuralcı değildir.