Zonguldak’ın Alaplı ilçesindeki sanayi sitesinde bulunan atölyelerinde çekiç ve balyoz sesleri 50 yıldır dinmiyor. İsmail (55) ve Ekrem Özdemir (61) kardeşler, şimdi çocuk yaşlarda başladıkları demircilik mesleğini yarım asırdır büyük bir özveriyle sürdürüyor.
İsmail ve Ekrem Özdemir, dedelerinden miras kalan bu zanaatla babalarının yönlendirmesiyle 10 yaşında tanıştı. Uzun yıllar babalarının yanında çıraklık ve kalfalık yapan kardeşler, 20’li yaşlarına geldiklerinde işi devraldı. O günden bu yana, Alaplı Sanayi Sitesi’nde kurdukları atölyede demire form veriyorlar. Ocak başında, gün uzunluğu yankılanan çekiç ve örs sesleri ortasında üretimlerini sürdüren Özdemir kardeşler, demiri adeta ilmek ilmek işliyor.
İki kardeş demircilik mesleğini; fındık kazması, balta, keser, bıçak, bel, orak, çapa, saçak ve kürek üzere klâsik el aletlerini üreterek yaşatmaya devam ediyor. Lakin gelişen teknoloji ve değişen hayat şartları nedeniyle mesleğe olan ilgi her geçen gün azalıyor. En büyük kahırlarının çırak yetişmemesi olduğunu belirten kardeşler, mesleğin geleceğinden kaygı duyuyor.
Zanaatkârlığın giderek yok olmasına karşın işini severek yaptığını söyleyen Ekrem Özdemir, mesleğin vakitle unutulmasından duyduğu üzüntüyü şu sözlerle lisana getirdi:
“Alaplı’da 30 yıl önce 20 demirci vardı. Şimdi ise az sayıda bu işi yapıyoruz. Bu işi yapan başka kimse yok. O zamanlar bu sanat çok kıymetliydi. Çünkü teknoloji yoktu, her şey el emeğiydi. Şimdi ise artık çırak bulamıyoruz. Kimse artık çalışmak istemiyor. Yaşımız ilerlediği için artık çalışmakta zorlanıyoruz. Şimdi maaş vermemize rağmen eleman bulmakta sıkıntı yaşıyoruz.”
İHA
