Bir önceki köşe yazımda yapay zekadan alana giriş yapmıştık. Hayatımızın içerisinde yer alan yapay zeka kullanımının nasıl evrildiğinden ve nasıl evrilmesi gerektiğinden bahsetmiştik. Yazıyı yayınladıktan sonra bana gelen eleştirilerin en önemli kısmı ise son paragraflarda yer alan kişisel düşüncelerimin yazı bağlamından kopuk olması ile alakalıydı. En çok eleştirilen paragrafı şuraya ekliyorum:
Müzik kliplerinde kullanılan yapay zeka beni hiç rahatsız etmiyor. Şarkının duygusunu bozmadığı ya da amacından çıkmadığı müddetçe fazlasıyla okeyim kliplerde yapay zeka kullanılmasına. Ya da bir kullanım kılavuzu içeriğinde karşıma çıkan yapay zekadan fazlasıyla memnunum. Ancak özel gün tebriklerinde ya da kutlama içeriklerinde hazırlanan yapay zeka içerikleri benim için oldukça değersiz, ruhsuz. En çok rahatsız olduğum içerikler ise Atatürk içerikleri. Sanki Atatürk’ün aziz hatırasına ihanet ediyormuş gibi hissediyorum. Bir marka, bu tür hassas bir konuda izleyicisinin kalbine dokunmak yerine yapay bir görüntü sunduğunda, güven ve itibarını tek bir içerikle yerle bir edebilir. O aziz hatıraya saygı göstermek yerine onu dijital bir şablona indirgemek, samimiyetsizliğin en tehlikeli seviyesidir.
Bu paragraf aslında bir önceki içeriğe sonradan eklenmiş bir paragraftı. İçeriği hazırladıktan sonra ChatGPT ve Gemini’ye içeriği göndererek “Bu içeriği okunabilirlik açısından kontrol et, anlatım bütünlüğünü gözden geçir ve önerilerini sun” şeklinde bir promt girdim. Bu promtta aldığım tavsiyelerin yazının bir yapay zeka gözünden kusursuz “gözükmemesine kadar” yazıya bölüm eklemeye başladım. Bunu yaparken amacım, aslında yapay zekanın hayatımıza dokunduğu kısımlarda okuma alışkanlığımızı nasıl iyileştirebileceğini görmek ve göstermekti. Kendi içerisinde başarılı olan bir test olduğunu söyleyebilirim. İçeriğin içinde bıraktığımız bu “pürüz”, okurken bulduğumuz insansı tadı ortaya çıkarttı.
Aslında bu kasıtlı “pürüz” deneyi, sadece dijital içeriklere özgü bir durum değil. Sanatın, hayatın ta kendisi! Üretilen her içeriğe bir eser gözüyle bakalım. Bu içerik için de aynı anlamlandırmayı yapmalıyız. Eserler içerisinde gözümüze çarpan, aklımıza takılan, hafızamızda yer eden bu pürüzler ve hikayeleri onları bizim için kalıcı hale getiriyor. Önemsediğimiz ve dikkat kesildiğimiz her an hayatın içerisindeki pürüzlerle var olmaya ve yaşamı sevmeye devam ediyoruz.
Yapay zekayla yapabileceğimiz işlemlerin, kurabileceğimiz otomasyonların, üretebileceğimiz uygulamaların ve oluşturabileceğimiz içeriklerin temeli hayal gücümüze dayanıyor. Ne istediğimizi bildiğimiz sürece nasıl bir yol izleyeceğimizi yapay zeka üzerinden rahatlıkla öğrenebiliyoruz. Ben bu süreci “yapay zekayı asistanınız yapın” diyerek isimlendiriyorum. Hazırladığınız içerikler için kendinize bir iskelet oluşturmasını, ürettiğiniz tezler için en zayıf ve en güçlü yönleri bulmasını, başlayacağınız projeler için SWOT analizinde size destek olmasını, fikirlerinizi sunmadan önce fikrinize karşı çıkacak bir karakter gözünden size soru sormasını isteyebilir, kendi gelişiminizi ve hazırlığınızı kusur(suz) bir asistan eşliğinde gerçekleştirebilirsiniz.
Hayatımıza ilk girdiği günlerde ortaya çıkan “Promt Mühendisi” kavramının, günümüzde yapay zekayla çok ilgisi kalmadığını düşünüyor ve savunuyorum. Bu noktada belki devam eden süreçte iki farklı yapay zeka hesabına aynı soruyu farklı kelimelerle sorarak aldığımız yanıtları kıyasladığımız bir karşılaştırma yapabiliriz. Görüşüm, yapay zekanın bir mühendis edasında kullanılmasından ziyade hayatın daha içinden, hayal gücüne daha yakın ve kendi vizyonumuzu daha iyi kavrayan promtlar eşliğinde kullanılması gerekliliğini savunuyorum.
Günün sonunda insanız ve insan kalacağız. Kalbimizle hissedecek, gözümüzle görecek, kulaklarımızla duyacağız. Yapay zeka, bu insani yolculukta bizi kusursuz kılacak bir hedef/araç değil; aksine kusurlarımızı ve hayallerimizi daha iyi anlamamızı sağlayan, düşüncelerimizi derinleştiren bir yol arkadaşı.
